Het Rosie project - Graeme Simsion

“Ik heb mogelijk een oplossing gevonden voor het Echtgenote Probleem.” Dat is een uitspraak die alleen maar gedaan kan zijn door Don Tillman. Met deze eerste zin leren we meteen de geheel eigen manier van denken van deze autistische geneticus kennen. Die denkwijze past hij toe bij het vinden van de perfecte vrouw. Het Rosie project is een verslag van deze zoektocht. Zal het Don lukken een vrouw te vinden die voldoet aan al zijn eisen en, minstens zo belangrijk, hem kan accepteren zoals hij is?

Graeme Simsion

Het Rosie project is een boek van de Australische schrijver Graeme Simsion. Deze auteur schrijft van alles: van korte verhalen tot romans en van scenario’s tot een enkel kort toneelstuk. Voor hij ging schrijven, werkte hij als IT-specialist. Hij is geboren in Nieuw Zeeland maar later Australiër geworden. Hij woont in de omgeving van Melbourne.

Waar gaat Het Rosie project over?

Zoals de eerste zin van het boek al aangeeft, staat de zoektocht van Don Tillman naar een echtgenote centraal. Don benadert alles rationeel en houdt van efficiëntie. Niet eindeloos daten dus, maar selecteren op basis van een lange vragenlijst. De vragenlijst bevat vragen over alle eigenschappen die Don belangrijk vindt in een vrouw. Helaas zijn er nauwelijks vrouwen die ook maar in de buurt van zijn ideaalbeeld komen.

Dan stapt opeens Rosie zijn kantoor binnen. Hij besluit vrijwel meteen haar mee uit eten te vragen, zonder eerst haar ingevulde vragenlijst te zien. Al snel komt hij erachter dat zij niet zal voldoen als echtgenote: ze komt niet op tijd, ze rookt en ze is vegetariër. Na een wat ongelukkige start van de avond in het restaurant, gaan ze uiteindelijk bij Don thuis eten. Dit gooit wel zijn gestandaardiseerde maaltijdsysteem in de war, maar vooruit. Hoewel hij het niet kan verklaren, vindt Don achteraf toch dat het een leuke avond was.

Rosies moeder heeft haar, voor haar overlijden, verteld dat haar vader niet haar echte vader is. De echte vader zou een studiegenoot zijn waar ze een eenmalig avontuurtje mee heeft gehad. Don besluit Rosie te helpen uit te zoeken wie haar biologische vader is. Dit Vader Project schopt zijn schema’s wel regelmatig in de war, maar dat heeft hij ervoor over.

Even overweegt hij of Rosie misschien in aanmerking komt voor een relatie. Hij besluit echter dat ze zakt op te veel punten van zijn vragenlijst. Ook Rosie lijkt geen interesse te hebben. Wel brengen ze veel tijd samen door, vanwege het Vader Project. Ondertussen gaat Don verder met het Echtgenote Project. Dat levert echter niets op. Dan beseft hij wat de ware reden is dat hij graag met Rosie omgaat, ondanks dat ze niet aan zijn eisen voldoet. Als er geen logische verklaring is, dan moet hij wel verliefd zijn.

Don start het Rosie project. De grote vraag is dan nog of het hem lukt om Rosie voor zich te winnen. En natuurlijk of het lukt Rosies echte vader te vinden.

Mijn mening over Het Rosie project

Ik vond het werkelijk fantastisch om te lezen hoe Don Tillman alles heel letterlijk neemt. Een goed voorbeeld daarvan is de volgende alinea:

“Er liepen ongeveer vijfentwintig mensen rond in en om het klaslokaal, maar ik herkende Julie, de organisator, meteen op basis van Gene’s omschrijving: ‘blondine met dikke tieten’. In werkelijkheid weken haar borsten niet meer dan anderhalf keer de standaarddeviatie af van de gemiddelde grootte van haar postuur en waren ze dus niet echt een opvallend kenmerk. Het had meer te maken met opduwing en ontbloting, voortkomend uit haar kledingkeuze, die zeer praktisch leek voor een warme zomeravond.”

Opvallend is verder dat Don zelf niet door lijkt te hebben dat hij autistisch is. Hij ziet zichzelf als iemand met een afwijkend geprogrammeerd brein. Wel is hij zich ervan bewust dat zijn sociale vaardigheden niet zo goed zijn. Hij is niet goed in het herkennen van emoties en diepere bedoelingen. Verder is hij heel rationeel. Hij doet alles zo efficiënt mogelijk en als iets geen doel heeft, dan wil hij er geen tijd aan verspillen. Ik vond het dan ook wat minder geloofwaardig dat hij aan het einde van het boek toch in staat bleek te reageren op emoties en zijn gedrag aan te passen.

Om het leesplezier niet te verpesten, zal ik niet zeggen hoe het afloopt met de zoektocht naar Rosies biologische vader. Ik wil er nog wel even over kwijt dat ik het op een gegeven moment wel zag aankomen. Wat dat betreft was het dus een logisch einde.

De vraag of Don en Rosie elkaar zullen krijgen, kun je waarschijnlijk zelf al beantwoorden als je weet dat er een vervolg op dit boek is met de naam Het Rosie effect. Ik heb zo veel plezier beleefd aan het lezen van Het Rosie project en aan de manier van doen van Don Tillman in het bijzonder, dat ik er al naar uitkijk dit vervolg te lezen! Ik geeft Het Rosie project alvast vijf sterren, ik hoop dat Het Rosie effect dat ook zal verdienen.