Het meisje op de foto - Carina Bergfeldt

Viktor Hyldegaard komt na een avondje uit met een collega niet thuis. Zijn vrouw Jeanette vreest het ergste en gaat naar de politie. Journaliste Julia Almliden werpt zich op als vertrouwenspersoon voor Jeanette. Zij heeft een jaar eerder hetzelfde meegemaakt: toen is haar vader verdwenen. Politie-agente Anna Eiler moet de man zien te vinden. De zaak raakt in een stroomversnelling als in een meertje een lugubere vondst wordt gedaan. Carina Bergfeldt weet zonder al te veel bloederige details toch een duistere stemming op te roepen. Het meisje op de foto leest als een trein, het houdt van begin tot einde de vaart en de spanning erin.

Het meisje op de foto in het kort

Na een avondje stappen komt Viktor Hyldegaard niet naar huis. Zijn vrouw Jeanette maakt zich zorgen en meldt de verdwijning de volgende morgen bij de politie. Journaliste Julia Almliden is ook snel ter plaatse en laat zichzelf binnen voor een mooi verhaal. Ze wint het vertrouwen van Jeanette snel, ze heeft hetzelfde een jaar eerder meegemaakt met haar vader.

Dan wordt in een vijver in de buurt een hoofd gevonden. Een duiker wordt ingezet en er blijkt nog veel meer in de vijver te liggen, waarschijnlijk zelfs twee mensen. In de keel wordt een foto van een meisje gevonden. Helaas is deze foto aangetast door het water en is niet goed te zien wie het meisje op de foto is. Zij zou wel eens een cruciale rol kunnen spelen.

Anna Eiler is de politie-agent die belast is met het onderzoek naar de verdwijning/moord. Zij heeft echter zelf ook zo haar problemen. Bovendien is ze bevriend met Julia, die op haar beurt steeds vertrouwder wordt met Jeanette Hyldegaard. Het is dan ook Julia die ze belt als Jeanette een verontrustende vondst doet in het kantoor van haar man. Julia grijpt haar kans en zorgt dat ze als eerste ter plaatse is. Door deze vondst begrijpt ze dat de moord te maken moet hebben met de mishandeling en verkrachting van een groot aantal meisjes.

Los van het onderzoek van de politie probeert Julia de zaak op te lossen. Door logisch na te denken weet zij uiteindelijk de verrassende waarheid te achterhalen.

Mijn mening over Het meisje op de foto

Wil je meegesleurd worden door een hogesnelheidstrein die je razendsnel langs verdwijningen, mishandeling, verkrachting, moord en liefde leidt? Dan moet je Het meisje op de foto lezen. Door de vaak erg korte hoofdstukken die steeds vanuit een ander personage zijn geschreven, blijft de vaart er flink in. Hoewel je zo de zaak vanuit alle personen te zien krijgt, blijft het lang onduidelijk hoe de vork in de steel zit. Ook de moordenaar komt aan het woord, maar die laat niets los over wie hij is en wat het motief is.

Er is een duidelijk verschil aangebracht tussen de dader en de overige personen: alleen de dader praat in de ik-vorm. Nu is deze toch wel herkenbaar door wat er gezegd wordt. Maar het geeft het boek wel iets aparts mee, vind ik.

Het meisje op de foto begint met een reeks korte hoofdstukken vanuit de verschillende hoofdpersonen. Zo leer je ze meteen allemaal kennen. Het is even opletten, je moet in korte tijd veel verschillende dingen onthouden, maar dan ken je ze ook allemaal en weet je dat ze allemaal problemen hebben. In het vervolg van het boek zijn sommige hoofdstukken wat langer, vooral als Anna of Julia aan het woord is. Zij zijn duidelijk de belangrijkste figuren. Naast de dader natuurlijk, maar ja, ik zou het knap vinden als je ruim voor het einde raad wie dat is!

Het slot komt dus onverwacht, maar komt niet uit de lucht vallen. Het motief is duidelijk, er speelt echter nog iets anders tijdens de ontknoping. Er zit nog een los eindje dat keihard roept om een vervolg!

Wat vond ik goed aan Het meisje op de foto?

Lekker korte hoofdstukken, wat de vaart erin houdt. En als je net zoals ik alleen kunt stoppen met lezen als je een hoofdstuk uit hebt, geeft dit je de gelegenheid ook nog af en toe wat anders te doen…
Verrassend einde, dat moeilijk te raden is.
De schrijfstijl is prettig, leest lekker vlot.

Wat vond ik minder?

De achterliggende problemen van Anna Eiler worden wel af en toe aangestipt, maar niet echt concreet gemaakt.
Ondanks dat de zaak opgelost is, blijft er toch een soort open einde over. Daar moet je van houden. Als er een vervolg komt, dan is het een logische keuze. Komt er geen vervolg, dan had ik liever iets meer duidelijkheid.

Na het lezen van dit boek, zou ik zo nog een boek van Carina Bergfeldt willen lezen. Daarom geef ik dit boek 4 sterren!