Kinderspel - Danielle Steel

Hoewel Kate Morgan al vroeg weduwe is geworden, heeft ze haar drie kinderen weten op te voeden tot verstandige, goed presterende volwassenen. Tenminste, dat dacht ze tot deze zomer. Opeens komt de een na de ander met een geheim waaruit blijkt dat Kate haar kinderen toch niet zo goed kende. Een moeilijke periode volgt, waarin ze zich moet afvragen of zij zich aan de kinderen moet aanpassen of andersom. Kinderspel van Danielle Steel vertelt over de worsteling van een moeder met de eigen wil van haar kinderen.

Kinderspel in het kort

Kate Morgan heeft drie volwassen kinderen. Na de dood van haar man, bijna twintig jaar geleden, heeft ze veel moeite gedaan om ze zo goed mogelijk op te voeden. Daarnaast heeft ze een studie gevolgd en nu heeft ze een veeleisende baan als advocaat. Ook de kinderen zijn goed terechtgekomen en hebben verantwoordelijke banen.

Tot zover de wereld volgens Kate. In werkelijkheid heeft elk van de kinderen wel iets wat Kate niet bevalt. Haar jongste dochter komt als eerste met een onthulling. Kate is geschokt. Zo heeft ze haar kind toch niet opgevoed? Kort daarna komt ook de zoon met een onverwachte mededeling. De oudste dochter ziet nu dat het blijkbaar mogelijk is eerlijk uit te komen voor hoe ze echt in het leven staat. Ook zij overdondert haar moeder met nieuws.

Het kost Kate moeite alles te verwerken. Hoe kunnen haar kinderen zo anders, minder perfect, zijn dan ze altijd dacht? Gelukkig kan ze met haar eigen moeder, Margaret, overal over praten. Margaret denkt iets makkelijker over haar kleinkinderen dan Kate. Nu staat Kate voor de keuze: zich aanpassen of haar kinderen proberen te dwingen volgens haar eigen normen te leven. Eigenlijk heeft ze die keuze niet eens: die is aan de kinderen. Kate rest niets anders dan zich aan te passen aan het veranderde gezinsleven. En uiteindelijk blijkt ze daar toch best gelukkig mee te kunnen zijn.

Mijn mening

Ik begon met hoge verwachtingen aan dit boek. Een moeder die veel te hoge eisen aan haar kinderen stelt en geen rekening houdt met wat het kind echt wil, wie kent dat nou niet? Met dat in het achterhoofd viel het verhaal een beetje tegen. Ja, de moeder krijgt de schrik van haar leven van al haar kinderen, maar ze past zich ook wel heel makkelijk aan. Dat geeft mij dan meteen weer het gevoel dat het niet realistisch is.

Als je Kinderspel meer ziet als een feel-good-roman waarin een happy end voor iedereen vereist is, dan is het al een stuk beter. Dan is het meer een verhaal over drie kinderen die allemaal een probleem hebben dat uiteindelijk naar volle tevredenheid wordt opgelost. Mede op basis van de tekst op de voorkant van het boek (“wat doe je als je je kinderen minder goed blijkt te kennen dan je dacht?”) had ik iets meer psychologische diepgang verwacht.

De schrijfstijl komt op mij af en toe wat kinderlijk en eenvoudig over. Het is dan ook echt een makkelijk boek om te lezen. Hoewel er dingen gebeuren waarmee de betrokkenen het moeilijk hebben, lijkt alles ze toch vlot af te gaan. Dit is dus echt een boek om even rustig mee te ontspannen, zonder al te ingewikkeld te doen.

Over mijn eindoordeel heb ik wel even moeten nadenken. Op basis van mijn, blijkbaar verkeerde, verwachtingen geef ik het niet meer dan drie sterren. Probeer ik die verwachtingen weg te denken, dan kom ik uit op vier sterren. Maar die verwachtingen waren er niet voor niets, dus ik hou het op drie sterren.