Huize Volverve - Monique van Roosmalen

Een groep van negen ouderen deelt een verdieping van verzorgingshuis Huize Volverve. Allemaal hebben ze hun eigen verleden maar de toekomst gaan ze samen tegemoet. Als een van de bewoners te dement is om te kunnen blijven, komt de groep in opstand. Ze mochten er toch tot hun dood blijven? De gezamenlijke strijd leidt tot nieuwe problemen en nieuwe vriendschappen. Huize Volverve van Monique van Roosmalen combineert humor en de problemen die met de jaren komen tot een heerlijk leesbaar boek.

Huize Volverve in het kort

De negen bewoners van de tweede verdieping van verzorgingshuis Huize Volverve leven apart van elkaar maar ook samen een rustig leven. Ieder heeft zo zijn eigen verleden en zijn eigen problemen. Een van de bewoners is er echter slechter aan toe dan de rest: Annie van der Pol heeft dementie. Zij gaat steeds verder achteruit en de leiding besluit dan ook haar te laten overplaatsen naar een verpleeginrichting.

De overige bewoners zijn het er niet mee eens. Er is toegezegd dat ze tot hun dood in Huize Volverve kunnen wonen. Nu iemand toch weg moet, zijn ze bang dat dat hun ook kan overkomen als ze te lastig worden. De bewoners komen in opstand.

Het eerste plan dat de ouderen gezamenlijk smeden, mislukt jammerlijk. Het leidt voornamelijk tot verdeeldheid en ruzie onder de bewoners. Maar dan komt er een oplossing uit onverwachte hoek.

Mijn mening

Het boek begint met de levensverhalen van een aantal van de bewoners. Leuk om te lezen, dat wel, maar het zorgde wel dat ik me lang afvroeg waar het verhaal nu eigenlijk heen zou gaan. Toen dat eenmaal duidelijk werd, werd het ook meer een samenhangende groep personages in plaats van een paar losse individuen. Het duurde dus even voor het verhaal echt op gang kwam.

De ondertitel van het boek is ‘Het schilderij met de roze olifant’. Dit schilderij speelt een belangrijke rol in het verhaal. Niet alleen het doek zelf, dus letterlijk, maar ook figuurlijk. De roze olifant staat voor sommige bewoners namelijk voor onuitgesproken problemen, ruzies, irritaties. En die blijken er genoeg te zijn onder de bewoners.

Een groep ouderen die samen opkomen tegen de rest, een verzorgingshuis, het komt je misschien bekend voor. Ik moest tijdens het lezen heel erg denken aan de boeken over Hendrik Groen. Ook hij zit in een bejaardenhuis en is het niet altijd eens met wat de directie wil. Ook Huize Volverve is met de nodige humor geschreven. De bewoners zijn dan wel oud maar ze zijn zeker nog niet klaar met leven.

Om nog even door te gaan met de vergelijking: ik had het idee dat er in het leven van Hendrik Groen wat meer gebeurde. Daar werd minder aandacht besteed aan het verleden van de mensen, waardoor er meer ruimte was voor het heden. Als ik zou moeten kiezen, heeft dat wel mijn voorkeur boven de uitgebreide beschrijvingen van de vroegere levens. Ondanks dat vond ik het een heel vermakelijk boek om te lezen. Daarom geef ik Huize Volverve vier sterren.

Huize Volverve is te koop bij Bruna