De laatste Wachter 2: Wolfsbloed - Alexandra Penrhyn Lowe

Eveline weet sinds kort dat ze een Wachter is. Niet alleen zij weet dat, maar ook de demonen en ander gespuis dat het op haar voorzien heeft. Voor haar eigen veiligheid vertrekt Eveline naar Parijs, waar ze gaat wonen in een huis met andere jonge Wachters. Daar leert ze alles wat een Wachter moet weten en kunnen. Er is slechts één probleem: Eveline heeft haar Wachterkracht nog niet. Toch besluit ze de strijd aan te gaan om haar moeder te redden van de Broeders van Belial. Wolfsbloed is het tweede boek in de vierdelige serie De laatste Wachter van Alexandra Penrhyn Lowe.

Wolfsbloed in het kort

Eveline weet sinds kort dat ze anders is dan andere meisjes van veertien: ze is een Wachter. Na een confrontatie met haar vijanden is het voor Eveline duidelijk dat ze in gevaar is. Ze krijgt de mogelijkheid naar Parijs te gaan, naar een huis waar meer jonge Wachters beschermd wonen. Ze twijfelt erg, want ze wil haar vriendin Cleo en vriendje Azer niet verlaten. Voor haar eigen veiligheid besluit ze toch te gaan.

In Parijs krijgt ze les in vechtsporten en allerlei andere zaken die voor een Wachter van belang zijn. Eveline is wel een buitenbeentje: ze heeft nog niet de speciale krachten die Wachters hebben, ze is vegetariër en tegen geweld. Bovendien heeft ze al haar beschermer, de witte kraai Hugo. Normaal zijn beschermers niet wit en komen ze pas rond het zestiende jaar.

Eveline stort zich op de trainingen om zo sterk mogelijk te zijn. Ze heeft namelijk een doel: ze heeft een foto van de Broeders van Belial, de grootste vijanden van de Wachters. Op die foto staat een vrouw, die erg op haar moeder lijkt. Maar haar moeder zou al vier jaar dood zijn. Eveline wil weten hoe het werkelijk zit. Dat ze haar geheugen van voor haar tiende jaar kwijt is, helpt daar niet bij.

Met hulp van Yun, een van de andere jonge Wachters in het huis, bedenkt ze een plan om haar moeder te redden. Het verloopt echter niet zoals bedoeld en dat heeft grote gevolgen.

Mijn mening over Wolfsbloed

Wolfsbloed is het tweede deel in een serie, maar ik was zo eigenwijs om het als eerste te lezen. Dankzij een droom die Eveline in het begin heeft, waarin ze herbeleeft wat er eerder is gebeurd, krijg je toch mee wat er in deel een gebeurde. Het verhaal was dan ook goed te volgen. Toch werd ik tijdens het lezen wel nieuwsgierig naar de eerdere gebeurtenissen. Heb je nog niets van De laatste Wachter gelezen, dan zou ik zeker gewoon bij boek één beginnen!

De laatste Wachter is een Young Adult-serie. Daarmee bestaat de doelgroep in de eerste plaats uit jongeren vanaf een jaar of vijftien. Voor ouderen is het echter ook zeker een leuk boek! Ikzelf ben al heel wat jaren geleden vijftien geworden en mij beviel het boek uitstekend.

Ondanks dat Wolfsbloed voor een jong publiek is geschreven, is de stijl niet kinderachtig. Het is gewoon prettig leesbaar, ondanks de vreemde woorden die erin voorkomen. En daarmee bedoel ik dan de benamingen voor de verschillende demonen die de wereld blijken te bevolken zonder dat wij gewone mensen dat weten. Wolfsbloed getuigt van een rijke fantasie van de schrijfster, Alexandra Penrhyn Lowe.